2013-01-11

Сурагч-Багшаас...

Эргэн дурсаад бодоход овоо удаан бодчихоор амьдралтай болжээ. Айдаа залуу нас ид буцалж байхад евген vг хэлж байна гэж бодуузай!

 Би ахлах сургуульдаа олсон мереедлийнхее талаар бичмээр санагдлаа. Гурав орчим жил буюу тегсех хvртлээ нэг зvйлд сэтгэл юугаа зориулан гvйдэг байсан юм. Одоо ч гэсэн түүний талаар дотроо нэгийг бодсон хэвээр л байдаг. Тэр нь сайхан асрамжийн газар барих юмсан гэсэн бодол юм. Яг л энэ зураг шиг.
 Улаанбаатарт ганц гэгдэх улсын асрамжийн газарт "сурагч-багш" хийж байлаа. Манай Шинэ Монгол сургуулийг арваад жилийн емне анхлан тегссен нэгдvгээр vеийн тегсегч нар маань сурч байх үедээ тэр асрамжийн газарт өөрсдийн санаачлагаар дугуйлан байгуулж байсан нь одоо болтол сурагчид еерсдее зохион байгуулж бvхнийг еерсдее л хийн vргэлжлүүлсээр байна.

2013-01-07

Шивнээч би


Яасан аймар зураг байна уу?

 Тийм ээ аймар, гэхдээ аз жаргалтай. Хажууд газар сууж байгаа залуу надтай нэг өрөөнд хамт амьдардаг. Би Японы 160 эрс цугалсан дотуур байранд амьдардаг. Өрөөндөө ихэвчлэн хоёулаа. Нэг нөхөртэй 4-н жил бас амьдрана гэсэн үг бас биш л дээ. Жилд хоёр удаа "хамтрагч"-аа солино. Тэр нь жоохон залхуутай. Над шиг олон новштой хүнд бөөн төвөг гэж байгаа. Өрөөний хэмжээ нь байштээ за бараг л хоолны ширээг арав нийлүүлсэнтэй тэнцэхүү үгүй юу тийм л байх. Анх ирэхэд өрөө бол зүгээр л шорон аятай харагдаж байсансан. Тэр үеийн сэтгэлээ блогтоо бичиж байж билээ. Энэ байна тэр нь "Өөр ертөнцр"

 Би энэ заваан гутмаар байранд орсондоо их баяртай байдаг. Олон хүн зугтаж гардаг ч би